Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν
τὸ νῖκος διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ!
(Α΄Κορ. 15,57)
Πεφιλημένοι εν Κυρίω Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, Σεβαστοί Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, Θεοφιλείς Μοναχοί και Μοναχές, Αγαπητοί μου Αδελφοί!
Αυτή τη μεγάλη και λαμπροφόρα ημέρα συγχαίρω όλους εσάς διά το Πάσχα Κυρίου και προσαγορεύω τον έκαστο διά του αρχαίου και αγίου παιάνος:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αυτός ακριβώς ο χαιρετισμός, τον οποίον κατά τις λαμπρές ημέρες του Πάσχα επί αιώνες απευθύνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο και επιμαρτυρoύν το αληθές του προ δυο χιλιετιών γεγονότος, εμπεριέχει μια τεράστια εσωτερική δύναμη. Είναι και άγγελμα της νίκης, και έκκληση της χαράς, και ευχές ειρήνης, και ελπίδα, και παρηγοριά διά κάθε άνθρωπο.
Εκείνος, ο Οποίος εγεννήθη εκ της Αχράντου Παρθένου Μαρίας, αθώως υπέστη τα φοβερά πάθη, εσταυρώθη και απέθανε εν μέσω δυο ληστών επί του σταυρού, Αυτός πρώτος εκ των ανθρώπων ανέστη εκ νεκρών. «Ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε» (Ματθ. 28,6). Κενός ο τάφος. Έμειναν μόνον τα οθόνια διά των οποίων ήταν τυλιγμένο το Σώμα Του. Οι μυροφόρες γυναίκες αφού προσήλθαν στον τάφο του Κυρίου «λίαν πρωῒ…ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου»(Μκ. 16,2) δεν βρήκαν εκεί τον Ιησού, διότι ούτε ο λίθος, διά του οποίου κεκλεισμένο ήταν το μνήμα, ούτε η κουστωδία, αλλά ούτε ο ίδιος ο θάνατος ήταν δυνατόν να εναντιωθούν στη μεγάλη δύναμη του Θεού Ζώντος. «Καὶ ἐπλάτυνεν ὁ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν»(Ης.5,14), ο αλαλάζων άδης ήταν να καταπίει τον πλέον ισχυρότερο εχθρό του, αλλά αντί αυτού τρόμαξε, διότι ελαμπρύνθη από το φως της Θειότητος. Ο Χριστός αφάνισε τη φθορά και κατέστρεψε το θάνατο.
Διά του πρώτου ανθρώπου, ο οποίος παρήκουσε τον Πλάστη του και αποξενώθηκε από την Πηγή της αιωνίου ζωής, το κακό εισήλθε στον κόσμο και η αμαρτία επικράτησε ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Χριστός δε ως «ἔσχατος ᾿Αδὰμ» (Α΄ Κορ. 15, 45) νίκησε το θάνατο πνευματικό, ψυχικό και σωματικό. «Ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ ᾿Αδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται», μαρτυρεί ο Απόστολος Παύλος (Α΄ Κορ. 15,22). Όλα όσα απωλέσαμε εν τῳ πρώτῳ Αδάμ ανακτήσαμε εν τῳ Χριστῳ. Το Πάσχα Κυρίου είναι πράγματι «το μεγαλύτερο δώρο της Θείας οικονομίας» (Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης).
Αφού υπερέβη την αποξένωση από το Θεό ο Σωτήρας μας δώρισε τη δυνατότητα να ενωθούμε μαζί Του. Καθώς λέγει o Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, διά του Σταυρού του Κυρίου «ἡ ἀνάστασις δεδώρηται<…>πύλαι παραδείσου ἠνοίγησαν, ἡ φύσις ἡμῶν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ κεκάθικε, τέκνα Θεοῦ καὶ κληρονόμοι γεγόναμεν» (Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, Κεφ. 84). Όλοι καλούμεθα όπως αξιωθούμε αυτού του δώρου.
Ο Υιός του Θεού αφού προσέλαβε τη φύση μας, έγινε όμοιος με εμας κατά πάντα, όμως χωρίς αμαρτία. Διά του επίγειου βίου και των σταυρικών παθών Του μας άφησε υπόδειγμα της άκρας ταπεινώσεως και υπακοής στον Ουράνιο Πατέρα, υπόδειγμα αγώνος κατά των πειρασμών και σκανδάλων, ενώ διά της Αναστάσεώς Του κατέλυσε τα δεσμά της αμαρτίας και μας εφοδίασε με δύναμη και μέσα να νικούμε το κακό. Ακριβώς μέσω του αγώνος αυτού ο άνθρωπος προοδεύει πνευματικά και αναδεικνύεται σε ηθικώς ελεύθερο πρόσωπο.
Ζούμε μια εποχή, όταν δεν είναι σπάνια η ελευθερία να ερμηνεύεται ως ασυδοσία. Αρκετοί πιστεύουν ειλικρινώς ότι μόνον η εξουσία και ο πλούτος, η υγεία και η φυσική δύναμη έιναι σε θέση να προσφέρουν λύτρωση, και συναγωνιζόμενοι στη λατρεία των ειδώλων του αιώνος τούτου, πολύ συχνά αποτυγχάνουν στα βασικά, δηλαδή στην επίτευξη του όντως σκοπού της υπάρξεως. Ο Αναστάς από του τάφου Σωτήρ, αφού μας εδώρισε την ελευθερία, μας αποκάλυψε το σκοπό αυτό, ο οποίος είναι η επίγνωση της Αλήθειας (πρβλ. Ιω. 8, 32) και η εν Θεώ ζωή.
Με την καταστροφή του φυσικού θανάτου ο Χριστός υποσχέθηκε την αιώνια ζωή, όχι όμως ως απέραντη συνέχεια της επί της γης πορείας μας, αλλά ως μεταμόρφωση όλου του ανθρώπινου είναι, με το ίδιο το σώμα μας να αποκτήσει νέες ιδιότητες. Εν τῃ Αναστάσει του Κυρίου μυστηριωδώς προεικονίσθη και η μέλλουσα να γίνει ανάστασή μας. Στην ερχόμενη Βασιλεία των Ουρανών, όπου δεν θα υπάρχει ούτε ο θάνατος, ούτε οι αρρώστιες, ούτε ο χωρισμός, ούτε ακόμα ο χρόνος, «ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν»(Αποκ. 21,4) και η χαρά θα είναι ατελεύτητος ενώ η αγάπη αιώνιος. Η νίκη του Κυρίου κατά του θανάτου μας προσφέρει ακλόνητη ελπίδα, ότι ακολουθώντας Αυτόν θα αναστηθούμε κι εμείς κατά τη Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία Του για μια νέα ζωή, μια ζωή σε αδιάκοπη κοινωνία με τον Θεό.
Ας καταστήσουμε μετόχους στη χαρά εν τῳ Αναστάντι Σωτήρι ημῶν όλους όσοι χρήζουν του ενδιαφέροντος και φροντίδος: τους αρρώστους, τους ηλικιωμένους, τους πάσχοντες, τους εν θλίψει, τους φυλακισμένους, τους απόρους και αστέγους. Ως μιμητές των μαρτύρων της Αναστάσεως Αγίων Αποστόλων, μετά πίστεως και παρρησίας να αναγγείλουμε στους εγγύς και τους μακράν το χαρμόσυνο άγγελμα ότι αληθώς ανέστη ο Κύριος! Αμήν
Μόσχα,
Πάσχα 2013